Tag : สถาปัตยกรรม

รูปแบบศิลปะ พบโบราณสถานที่สร้างด้วยอิฐจำนวน 4 หลัง มีกำแพงแก้วล้อมรอบ โดยรอบปรากฏชิ้นส่วนสถาปัตยกรรมที่สลักจากหิน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าอาคารดังกล่าวคงใช้วัสดุผสม จากโบราณวัตถุที่ค้นพบในบริเวณนี้ อาจเป็นได้ที่อาคารดังกล่าวคงมีอายุอยู่ในราวพุทธศตวรรษที่ 16-18 ประติมานวิทยา เนื่องจากบริเวณนี้มีการพบทั้งศิวลึงค์พร้อมกับพระพุทธรูป นักวิชาการจึงสันนิษฐานว่าเป็นไปได้ที่วัดโมคคลานคงเป็นศาสนสถานร่วม หรือมีการเปลี่ยนแปลงทางศาสนาช่วงใดช่วงหนึ่ง

รูปแบบศิลปะ ภายหลังการขุดแต่ง พบรากฐานของอาคารก่ออิฐจำนวนหลายหลัง โดยอาคารที่เห็นในภาพ เป็นอาคารในผังสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่มีห้องสี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาดเล็กอยู่ตรงกลาง โดยรอบอาคารปรากฏหลุมเสา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าอาคารดังกล่าวอาจมีหลังคาเป็นเครื่องไม้ อันทำให้นึกถึงอาคารหลังคาลาดในศิลปะอินเดียใต้และลังกา ประติมานวิทยา มีการค้นพบท่อนล่างของประติมากรรมประทับยืนที่นี่ โดยยังคงเป็นที่สงสัยกันอยู่ว่าประติมากรรมดังกล่าวอาจหมายถึงพระวิษณุหรือพระโพธิสัตว์กันแน่ จึงยังไม่แน่ชัดว่าโบรารสถานดังกล่าวอาจหมายถึงเทวาลัยในลัทธิไวษรพนิกายหรือพุทธสถานในพุทธศาสนามหายาน

รูปแบบศิลปะ ด้านหน้าพระอุโบสถเป็นที่ตั้งของหอระฆังซึ่งเป็นอาคารก่ออิฐถือปูน มีทั้งหมดสองชั้น ชั้นล่างก่อทึบ ส่วนชั้นบนก่อโปร่ง มีการเจาะช่องหน้าต่างรูปวงรีทั้งสี่ด้าน ภายในแขวนระฆัง อาคารดังกล่าวสะท้อนลักษณะศิลปะตะวันตกหลายประการ เช่น การทำซู้มประตูอารค์โค้งที่ชั้นล่าง ซุ้มหน้าต่างทรงรูปไข่ที่ชั้นบน รวมไปถึงลักษณะเสาหลอกที่ชวนให้นึกถึงระเบียบแบบตะวันตก ทั้งนี้อิทธิพลตะวันตกเริ่มเข้ามาตั้งแต่ปลายรัชกาลที่ 3 และชัดเจนขึ้นในสมัยถัดมา

รูปแบบศิลปะ ภายในบ่อเก๋ง ยังมีซากโบราณสถานอยู่จำนวนหนึ่งที่สภาพค่อนข้างสมบูรณ์ หนึ่งในนั้นคือซุ้มประตู ทั้งนี้ซุ้มประตูดังกล่าวมีสันหลังคาโค้งงอนซึ่งขัดกับลักษณะอาคารแบบไทยประเพณี แต่ลักษณะดังกล่าวปรากฏในกลุ่มอาคารทางตอนใต้ของจีนหลายแห่ง เช่น เขตเฉาซ่าน (บ้านเกิดของชาวจีนแต้จิ๋ว) และหมิ่นหนาน (บ้านเกิดของชาวจีนฮกเกี้ยน) อย่างไรก็ดี ลักษณะของปลายสันหลังคาที่ค่อนข้างเหลี่ยมหักมุมทำให้พอสันนิษฐานได้ว่า ซุ้มประตูดังกล่าวของสัมพันธ์กับงานสถาปัตยกรรมแถบหมิ่นหนานซึ่งนิยมสันหลังคาลักษณะนี้ โดยจะต่างจากงานสถาปัตยกรรมในเขตเฉาซ่านที่ปลายสันหลังคาเป็นเส้นโค้ง

รูปแบบศิลปะ อุโบสถแห่งนี้สร้างขึ้นระหว่าง พ.ศ. 2394 – 2341 สร้างแบบอาคารไทยประเพณี โดยเสาและผนังก่ออิฐถือปูน เสาทรงสี่เหลี่ยมมีบัวหัวเสา และคันทวยประดับ หน้าบันและเครื่องลำยองเป็นงานแกะสลักไม้ หน้าบันแกะสลักเป็นรูปพระอินทร์ทรงช้างเอรวัณออกลายกระหนกล้อม ชายคายื่นออกจากตัวอาคารและมีเสาพาไลรองรับตลอดแนว นอกจากนี้ยังมีกแพงแก้ว และรั้วเหล็กล้อมรอบ

รูปแบบศิลปะ ศาลาพระวิหารแดง เป็นอาคารโถงชั้นเดียวก่ออิฐถือปูน สร้างตามแบบอิทธิพลตะวันตก อยู่บริเวณเชิงเขาตังกวน ผนังด้านนอกแสดงให้เห็นก้อนอิฐ ส่วนเสาติดผนังแต่ละต้นฉาบปูนและเซาะร่องเป็นชั้นตามรูปแบบที่นิยมในศิลปะนีโอคลาสสิค ช่องประตูก่อเป็นซุ้มโค้งยอดแหลม ส่วนกรอบหน้าต่างก่อเป็นซุ้มโค้งเสี้ยววงกลม และกรอบด้านบนเป็นรูปสามเหลี่ยม (pediment) อาคารด้านหน้าก่ออาคารยื่นออกมาเป็นมุขขนาบช่องทางเข้าตรงกลาง ที่หน้าบันซุ้มประตูเป็นรูปสามเหลี่ยม (pediment) ภายในปั้นปูนเป็นรูปช้างเอราวัณรองรับพระเกี้ยว

รูปแบบศิลปะ เป็นอุโบสถสร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก อยู่ในผังสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านหน้าทำเป็นชานยื่นออกมารับกับประตูทางเข้า มีการเจาะช่องหน้าต่างพร้อมวาดลวดลายซุ้มหน้าต่างประตูประดับโดยรอบ หลังคาด้านบนเป็นหลังคาตัดตรง ซึ่งแตกต่างจากอุโบสถทรงไทยประเพณีที่นิยมกันอย่างสิ้นเชิง ประติมานวิทยา อุโบสถ เป็นอาคารที่สำคัญภายในวัดเนื่องจากเป็นสถานที่ที่พระภิกษุสงฆ์ใช้ทำสังฆกรรม ซึ่งแต่เดิมในการทำสังฆกรรมของ พระภิกษุสงฆ์จะ ใช้เพียงพื้นที่โล่ง ๆ ที่กำหนดขอบเขตพื้นที่สังฆกรรมโดยการกำหนดตำแหน่ง