Tag : ศิลปะรัตนโกสินทร์

รูปแบบศิลปะ พื้นที่แห่งนี้เดิมเป็นของเจ้าจอมปราง ต่อมาในสมัยเจ้าพระยานครศรีธรรมราช (น้อย) ได้ถวายให้เป็นพื้นที่วัด ทั้งนี้ในปีพ.ศ. 2431 พระครูกาชาด (ย่อง) และศิษย์ได้ร่วมกันสร้างกุฏิไม้ขึ้นหมู่หนึ่ง โดยสร้างเป็นเรือนเครื่องสับ 3 หลัง มีหลังคาจั่ว อาคารแห่งนี้เป็นตัวอย่างของเรือนเครื่องผูกแบบไทยประเพณี

รูปแบบศิลปะ สร้างขึ้นในปีพ.ศ. 2385 โดยเจ้าพระยานครฯ (น้อยกลาง) ผู้เป็นบุตรของเจ้าพระยานครฯ (น้อย) ผู้เป็นโอรสของพระเจ้าตากสินฯ เหตุที่เรียกว่า “ตึกเจ้าตาก” เนื่องมาจากตึกแห่งนี้นอกจากจะเก็บอัฐิเจ้าพระยานคร (น้อย)แล้ว ยังมีพระบรมอัฐิของสมเด็จพระเจ้าตากสินฯอยู่ด้วย ตัวอาคารแสดงลักษณะสถาปัตยกรรมจีนอย่างเห็นได้ชัด คือ

รูปแบบศิลปะ ภายในอุโบสถวัดท้าวโคตร ยังพบงานจิตรกรรมด้วย โดยเขียนไว้บนคอสองทั้งสองข้างเล่าเรื่องพุทธประวัติ และทศชาติชาดการเขียนภาพที่เริ่มรู้จักใช้แสงเงา เริ่มมีการใช้เส้นขอบฟ้า และระบายสีท้องฟ้าค่อนข้างสว่าง เป็นลักษณะหนึ่งของงานจิตรกรรมสมัยรัชกาล 3 – 4 ประติมานวิทยา ช่องภาพซ้ายและขวาเป็นเหตุการณ์พุทธประวัติที่ต่อเนื่องกัน โดยช่องภาพซ้ายมือเป็นตอนที่พระพุทธเจ้าเสด็จขึ้นไปโปรดพุทธมารดาที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ โดยภาพบุคคลวรกายสีเขียวซึ่งอยู่ด้านซ้ายมือของผู้ชมภาพคือ

รูปแบบศิลปะ พระอุโบสถ วัดบ่อทรัพย์ ตั้งอยู่บนเชิงเขาหัวเขาแดง ลักษณะภายนอกตกแต่งอย่างเรียบ โดยมีการทำพาไลล้อมรอบ ช่องเสาพาไลแต่ละช่องเป็นกรอบวงโค้งตามรูปแบบศิลปะตะวันตก แต่ไม่มีการลดระดับของกรอบวงโค้งอย่างต้นแบบ กรอบหน้าบันเป็นรูปสามเหลี่ยมเรียบๆ ไม่มีการประดับเครื่องลำยอง หลังคามุงด้วยกระเบื้องดินเผา ลักษณะดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงงานในช่วงราวพุทธศตวรรษที่ 25 ที่มีการผสมผสานรูปแบบศิลปะตะวันตกเข้ามาใช้การการสร้างพระอุโบสถ  

รูปแบบศิลปะ อุโบสถตั้งอยู่บนเนินกลางวัด โดยเป็นอาคารก่ออิฐถือทั้งส่วนผนัง และหน้าบัน กรอบหน้าบันลดรูปไม่มีการประดับช่อฟ้า ใบระกา หางหงษ์ กลางหน้าบันเป็นงานปูนปั้นลายพันธุ์พฤกษาสลับดอกไม้ โดยเกสรของดอกไม้แต่ละดอกแทนด้วยภาชนะเครื่องเคลือบ ทั้งนี้การประดับหน้าบันด้วยลายดังกล่าว และฝังภาชนะกระเบื้องเคลือบเกิดขึ้นครั้งแรกในสมัยอยุธยาตอนปลาย และยังปรากฏการใช้ในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นด้วย นอกจากนี้ ลักษณะประตูและหน้าต่างของอาคารแห่งนี้เรียบง่าย ไม่มีการประดับใดๆ

รูปแบบศิลปะ ช่างเขียนภาพพระเวสสันดรชาดก กัณฑ์สักกบรรพ และกัณฑ์มหาราช โดยเลือกฉากสำคัญเฉพาะบางฉาก มีการเขียนภาพโขดหิน ต้นไม้ กำแพงเมือง กั้นแต่ละฉากไว้ ซึ่งเทคนิคดังกล่าวนิยมตั้งแต่สมัยรักาลที่ 3 เป็นต้นมา อีกทั้งเห็นได้ชัดว่า ช่างพยายามเขียนภาพอาคาร หรือสิ่งก่อสร้างหลายหลังให้มีมิติมากขึ้นโดยใช้การลากเส้น

รูปแบบศิลปะ พระพุทธรูปประธานภายในพระอุโบสถ วัดโพธิ์ปฐมาวาส เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย พระพักตร์ใหญ่ยาว ลักษณะอย่างหุ่น พระขนงโก่งโค้ง มุมพระโอษฐ์ยกขึ้นเล็กน้อย พระกรรณใหญ่ เม็ดพระเกศามีขนาดเล็ก รัศมีเป็นเปลวสูง พระอังสาทั้งสองข้างยกตั้งขึ้นระนาบกับพื้น ครองจีวรห่มเฉียง เรียบ มีชายสังฆาฏิขนาดใหญ่พาดอยู่ที่พระอังสาข้างซ้ายตกลงมาตรงกลางพระวรกาย

รูปแบบศิลปะ ผนังด้านสกัดหน้าในพระอุโบสถ วัดโพธิ์ปฐมาวาส เหนือกรอบประตูมีแผ่นรูปสามเหลี่ยมเขียนสีรูปต้นไม้ใหญ่เกาะอยู่บนโขดหิน ในระดับเดียวกันนี้มีซุ้มจระนำประดิษฐานพระพุทธรูปอยู่ขนาบข้าง ฐานชุกชีตกแต่งด้วยลายพรรณพฤกษาและลายหินอ่อนซึ่งพบได้ในสมัยรัตนโกสินทร์ราวพุทธศตวรรษที่ 25 เป็นต้นมา ซุ้มทางด้านทิศเหนือด้านล่างกรอบเขียนรูปยักษ์กำลังแบกฐานพระพุทธรูป ส่วนซุ้มทางด้านทิศใต้เขียนรูปลิง 2 ตัว กำลังแบกฐาน ถัดขึ้นไปด้านบนเขียนด้วยลายดอกไม้ร่วงซึ่งต่อเนื่องมาจากผนังแปร จากลักษณะดังกล่าวคงเป็นงานที่สร้างขึ้นในราวพุทธศตวรรษที่

รูปแบบศิลปะ จิตรกรรมฝาผนังเรื่องพระมาลัยในพระอุโบสถ อยู่บริเวณผนังระหว่างช่องหน้าต่าง เป็นภาพในเรื่องพระมาลัย ด้านบนเป็นภาพชายเข็ญใจกำลังเก็บดอกบัวในสระน้ำ ด้านล่างเป็นภาพชายเข็ญใจถวายดอกบัวให้กับพระมาลัย ลักษณะการเล่าเรื่องเป็นการเล่าเรื่องแบบต่อเนื่อง โดยนำเหตุการณ์สำคัญมาเขียน เทคนิคการเขียนเป็นการเขียนแบบประเพณีที่นิยมในภาคกลาง ภูเขาเขียนแบบเขามอ ต้นไม้ พุ่มไม้เขียนโดยใช้เทคนิคกระทุ่งทำให้มีลักษณะกระจายแทนเทคนิคการตัดเส้นที่ละใบ ลักษณะดังกล่าวคงมีอายุราวพุทธศตวรรษที่ 25