Tag : พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ

รูปแบบศิลปะ ที่เชิงบันไดโค้งนอกตัวอาคารของพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ มีการตั้งประติมากรรมศิลาแกะสลักเป็นรูปสิงโต 1 คู่ กำลังจับริบบิ้น เล่นลูกบอล และมีฐานรองรับ ทั้งนี้การแกะสลักสิงโตในลักษณะดังกล่าวเป็นที่นิยมอย่างมากในศิลปะจีน อย่างไรก็ตาม หากพิจารณาจากรูปแบบฐานที่ด้านล่างสุดแกะสลักคล้ายขาสิงห์ ส่วนกลางมีการสลักเสาหลอกที่มุมทั้งสี่ ปลอกคอของสิงโตมีลักษณะค่อนข้างเรียบโดยแขวนกระดิ่งเพียงลูกเดียว และเนื้อศิลามีสีดำสลับขาวเทา อาจสันนิษฐานได้ว่า

รูปแบบศิลปะ เกี้ยว คือ คานหามแบบจีน สำหรับเกี้ยวหลังนี้ทำเป็นเครื่องไม้ประกอบเป็นห้องขนาดเล็กมีประตูเปิดด้านหน้า และมีห่วงเหล็กอยู่ด้านข้าง ข้างละสองห่วง สำหรับสอดไม้คานหาม ภายในมีการทำที่นั่ง ด้านนอกแสลักลวดลายประแจะจีน ลายพันธุ์พฤกษาประดับ ทั้งนี้ในวัฒนธรรมจีน เกี้ยวเป็นพาหนะสำหรับชนชั้นสูง เป็นเหมือนเครื่องบอกสถานภาพของผู้นั่ง เป็นได้ว่าเกี้ยวหลังนี้ใช้สำหรับขุนนางในสงขลาที่มีเชื้อสายจีน

รูปแบบศิลปะ ธรรมาสน์ไม้หลังนี้ได้มาจากวัดเลียบ ตำบลชิงโค อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ลักษณะสำคัญคือ เป็นธรรมาสน์ทรงเรือนยอด ฐานทรงสี่เหลี่ยมสูง พนักธรรมาสน์แกะสลักลายพันธุ์พฤกษา และไก่ ใต้ชายคา และส่วนหลังคามีการแกะสลักลายพันธุ์พฤกษา และสัตว์เช่นกัน ทั้งหมดทาสีด้วยสีเหลือง และสีเขียวอ่อน

รูปแบบศิลปะ สันนิษฐานว่า ระฆังใบนี้คงเป็นระฆังที่เจ้าเมืองตรังกานูทำขึ้นเพื่อมอบให้รายอเมืองยะหริ่ง เนื่องจากที่รอบบ่าของระฆังมีตัวอักษรจารึก 2 แถว แถวบนเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษสลักว่า “SINGAPORE PORT CLEARANCE” แถวล่างสลักด้วยตัวอักษรอาหรับภาษามลายู ซึ่งสามารถสรุปความได้ว่า สรรเสริญศาสดานะบีมูฮัมหมัด ปี 128

รูปแบบศิลปะ ไม้แกะสลักเป็นรูปสัญลักษณ์มงคลจีนในลักษณะต่างๆ โดยในวัฒนธรรมจีนนั้น สัญลักษณ์มงคลมีหลายประเภท อาจปรากฏในรูปสิ่งของเครื่องใช้ สัตว์ ผลไม้ ดอกไม้เป็นต้น โดยสัญลักษณ์มงคลหลายประเภทสัมพันธ์กับการเล่นคำพ้องเสียง เช่นในภาพปรากฏภาพสัตว์คล้ายคางคกนั่งอยู่บนโต๊ะและกำลังคายวัตถุวงกลม วัตถุชนิดดังกล่าวเรียกว่า “เซิ่ง” ซึ่งพ้องเสียงกับคำว่า ชนะ ที่อ่านว่า